Lorerik Gorriena

—Ama, zergatik ez zara zu zeu joaten lore gorrien bila?

—Ezin dut, maitea.

—Zergatik?

—Mila aldiz entzun duzu… behin, txikia nintzela, amonaren etxera bidali ninduen amak. Ez atera bidetik, esan zidan, ez hitz egin inorekin, ez geratu loreak biltzera […]

«Lorerik Gorriena» ipuin klasiko batetik abiatzen da, oinordetzan jasotzen ditugun beldurrei eta marra gorriei buruz aritzeko. Istorio honetako protagonistak erabaki beharko du etxean geratuko den edo, aitzitik, basoan sartu eta otsoari aurre egingo dion. Beldurra gainditu eta nork bere bidea hartzeko gonbita egiten du ipuin honek.

«Ipuin tradizionalen onena jaso, eta gaur eguneraino dakar haien leinua. Chestertonen erranetan, herensugea edo basapiztia gutako bakoitzarengan dago eta literaturak haren kontra borrokatzeko zalduna eskaintzen digu. Hau izan daiteke bitartekari batek umeari ipuina kontatzerakoan erakusten ahal dion gauzarik garrantzitsuena. Edo agian bitartekariak berak (dela guraso, irakasle, izeba edo aitatxi), jasoko duen irakaspenik handiena.

Testua sotil eta argi idatzia dago, zentzu guztietan neurritsu, eta bikain uztartuta dago ilustrazio gorri-beltzekin: protagonistak eta haien neurriak, naturaren presentzia delikatua, dena sinbolismo eta sujerentzia handiz adierazia.

Indar handiko irudiak sortu ditu gama kromatiko oso neurtu batekin. Gorriak eta beltzek pisu izugarria dute kontakizunean eta ipuin tradizionalarekin lotzeaz gain irakurlearen emozioak ukitzeko gai da lehen begirada batekin. Testura eta trazuekin jolastu du, deskripzioetatik urrunduz, eta sinbolismo eta sujerentziaz betetako mundu propio bat azalduz».