Asel Luzarraga: "Bahitzeko modu asko dago, eta haietako bat txantaje emozionala da"

Izenburua irakurrita, abentura liburu bat dela pentsa dezake norbaitek.

Abentura zelan ulertzen dugun, izan liteke. Lagun biren abenturak izan litezke, Euskal Herritik Argentinara, baina balizko abentura horiek protagonista baten buruan baino ez dira gertatzen, Edurenean. Badago misterio puntu bat, baina garrantzi handiagoa du misterio hori elikatzen duen psikeak. Eleberri psikologikoa? Berba potoloegia agian.

Nor edo zer bahitzen dute?

Askotan bilatzen ditut titulu polisemikoak, eta halakoa da hau ere. Hortxe dago jolasetako bat: ustezko bahiketa Eduren beldurrak piztu diren unean hasi da, ala lehenagotik zetorren? Bahitzeko modu asko dago, eta haietako bat txantaje emozionala da. Hitza ere bahi dakioke pertsona bati... Irakurleak erabaki beharko du.

Eduren buruan sartzen duzu irakurlea. Barne bidaia bat da?

Horixe da batez ere, eta barne bidaia horrek Edu eta Matxinen balizko historia edo istorioak berreraikiko ditu. Gure begiek betetzen dute edukiz bidaia oro. Barne bidaiek, gainera, ez dute mugarik, ez espazioan ez denboran.

Bidaia fisiko bat baino gehiago ere badago, ordea.

Handik hona mugitzen da Eduren burua, eta hala, Buenos Airesen agertuko da orain, Donostian gero, Parisa ere joango da, edo Tigrera..., orainetik balizko iragan eta etorkizunetara. Dena, Edu hiriko punta batetik bestera doala. Hiriari egindako omenalditik ere badauka zerbait.

Anarkismoaren eta marxismoaren arteko eztabaida bat ere bada.

Itxura batean, Matxin anarkistaren ahotsa entzuten da gehien, baina ez da bistatik galdu behar hari buruz dakigun guztia Edu marxistaren iragazkitik igarota iristen zaigula. Dialektika probokatzaile bat ere bada.

Zure blogean irakurri dugu ibilbide laburra izan duela eleberri honek.

Bai, azkar idatzi dut, egia esan. Lehen zirriborroa 2012an sortu zen, Buenos Airesera iritsi eta hil pare batera, baina, apunte solteetatik harago, Bioklik amaitu arte ez nion heldu, Buenos Airesen artean, eta Bermeon amaitu nuen hil gutxitan.

Gezurra odoletan liburuan (Txalaparta, 2011) Txilera eraman gintuzun, eta orain Argentinara. Gurean girotu ezinezko istorioak kontatu nahi dituzu?

Konta litezke hemen ere, seguruenik, baina bizi dudanaz elikatzen naiz, begietatik paperera eroan gura duzu inguratzen zaituena, eta Abya Yalan harrapatu ninduten istorio horiek. Euskal Herriak beti dauka bere tokia, ordea, modu batean edo bestean.

Gazteentzako eta helduentzako literatura idatzi duzu. Hau non kokatuko zenuke?

Lagun biren arteko labirintoetan galdu gura duen edonorentzat dela esango nuke.

Asel Luzarraga

(Bilbo, 1971). Enpresa ikasketetan diplomaduna eta Euskal Filologian lizentziaduna da. Hainbat urtez irakasle jardun ostean, egun itzultzaile dabil. 2003. urtean Hamaika ispilu ganbil argitaratzeak eta VI. Igartza beka eskuratu izanak idazketa serio hartzera bultzatu zuten. Geroztik, eleberri hauek argitaratu ditu: Karonte, Mozorroaren xarma, Abaraska, Utopiaren itzalak, Gezurra odoletan, Bioklik eta Inoren munduan. Musikan ere aritu da, Punkamine eta Trio Ternura punk taldeetan.