Lumbung: auzolana ardatz eta eredu

Indonesieraz, lumbung hitzak «arroz-aletegia» esan nahi du: biltegi kolektibo edo metatze-sistema bat da, Indonesiako landa-eremuetan komunitate batek ekoitzitako uzta gordetzeko erabiltzen dena, etorkizunean baliabide komun partekatu gisa baliatu eta irizpide kolektiboen arabera banatzeko. Hedaduraz, euskarazko auzolan hitzaren antzeko adiera luke, beraz. 

Horrez gain, esku artean duzun argitalpena ekoizteko sortu den sarearen zerizana ere bada lumbung. Izan ere, zazpi herrialdetako zazpi idazlek ipuin bana idatzi dute auzolanaren inguruan, eta beste horrenbeste argitaletxek argitaratu dute bilduma, zeinek bere hizkuntzan. Auzolanaren hamaika ertz eta ikuspegi ageri zaizkigu, fikzioaren tresnen bidez artez josiak, kultura eta egiteko modu gurean oso errotu baten adierazle askotarikoak.

Lumbung

1. iz. Indonesieraz, aletegi komunala, eskuarki arrozarena, uztaren soberakinentzako biltegi gisa erabiltzen dena, komunitatearen onurarako. Arkitektura-egitura mota jakin bat eta haren erabilerak definitzen ditu.

2. iz. Praktika gisa ulertuta, baliabide partekatuen kudeaketa eta lan komunitarioa izendatzen ditu. Amankomuneko bizimodu bat eta balio, ikaskuntza eta kosmologia multzo bat dakartza berekin. 

Hala emaitza nola prozesua

Kassel-eko (Alemania) documenta bost urtean behingo ekitaldi artistikoa dago liburu honen atzean. Indonesiako ruangrupa kolektibo artistikoak zuzendu du aurten ospatuko den hamabosgarren edizioa, eta consonni argitaletxe bilbotarrari proposatu zioten documenta fifteen-eko katalogoen editore artistikoa izatea, Alemaniako Hatje Cantz artean espezializatutako argitaletxea lagun. Horrela eman zion hasiera consonnik egitasmo ezohiko honi, liburuaren ekoizpenak ere kolektiboa izan behar zuela argi iritzita. 

Prozesu kolektibo eta aberatsari ekin zioten, beraz: argitaletxeak bilatu, eta sarean lan egin. Argitaletxe bakoitzak bere ohiko ekoizpen- eta banaketa-ekosistema proposatu zuen, baita lurralde bakoitzean fikzioaren bitartez komunaren eta lan kolektiboaren ideia birsortzeko gai diren idazleak ekarri ere. Almadía argitaletxe mexikarrak proposatua da Yásnaya Elena Aguilar Gil idazlea, eta liburua gaztelaniaz argitaratu du; Txalapartak, euskaraz, Uxue Alberdi; Dublinense brasildarrak, portugesez, Cristina Judar; Al-Mutawassit argitaletxe siriarrak, arabieraz, Nesrine Khoury; Nigeriako Cassava Republic Press argitaletxeak, ingelesez, Panashe Chigumadzi; Hatje Cantz eta documenta fifteen ekimenek, alemanez, Mithu Sanyal; eta Indonesiako Marjin Kiri argitaletxeak, indonesieraz, Azhari Aiyub. Txalapartan, kolektibotasunari segida eman nahi eta euskararako itzulpenak ere hainbat itzultzaileri eskatu dizkiegu. Horrela, edizio honetan itzultzaile aritu dira Iraitz Urkulo eta Amaia Apalauza, ingelesetik eta gaztelaniatik; Eskarne Mujika, portugesetik; Arantzazu Royo, arabieratik; eta Naroa Zubillaga, alemanetik. 

Saiakera espekulatiboak eta testu esperimentalak dira batzuk; lan kolektiboa egunerokoa eta arrunta den zerbaiten gisara aurkezten duten kontakizun intimistak beste batzuk; eta badira narratiba zehatzagoak ere. Guztiak, auzolanean, auzolanaz.