Argitaletxea Pepitas de calabaza

“Beste egun bat amaitzera doa, kuia, eta arratsaldero bezala, agurtu egin nahi zaitut. Agurtu egin nahi zaitut eta eskerrak eman nahi dizkizut hemen gurekin jarraitzeagatik. Aberatsen eta ahaltsuen mahaian egon zintezkeen arren, behartsu zahar baten zapalda apal hau aukeratu duzu munduari eredu emateko”.

“Nik ezin dut ahaztu nire bizitzako unerik zailenetan —beltzak nire arreba haurdun utzi zuenean, edo amorruz hudoa irendu zidatenean— zuk bakarrik entzuten zenituela nire kexak eta argitzen zenuela nire bidea. Bihotzean zaramatzat, kuia”.

«Amanece, que no es poco» filmeko hitz horiek inauguratu zuten duela bost mila egun baino gehiago argitaletxe-arloko abentura txiki bat —bizi-abentura handia bihurtu dena—, PEPITAS DE CALABAZA izenekoa. Eta buruan ile urdin batzuk gehiago, sorbaldan ehun izenburu baino gehiago eta kuia haziz beteta ditugula, zintzo jarraitzen dugu abian jartzera bultzatu gintuzten ideiekin: gure iritziz aireztatu gabe denbora gehiegi zeraman etxe bateko ateak eta leihoak irekitzea: kritika soziala, erradikala eta zintzoa.

Denbora horretan interes berezia hartu dugu politikaren kritikan —Ekonomiaren eta Estatuaren hizkuntza den heinean— eta bizi-aseguru gisa besarkatu dugu umorea. Eta, oro har, bi lan-ildotan jarri dugu arreta: saiakera (gerra sozialari buruzko dokumentuak nahiz egunerokotasuneko gatazka indibidualari buruzko dokumentuak elkarrekin bizi diren tokia) eta narratiba (norbanako paregabe eta errepikaezinak diren baina sarritan eskura ez daudenen bizitzei arreta berezia eskaini diegun tokia).   Badira beste ildo batzuk, noski, baina lausoagoak eta finagoak dira eta irakurleak ezagutu behar ditu.

Beti ahalegindu gara liburua objektu argi-emaileaz gain, objektu eroso eta eder egiten. Eta horregatik zaindu ditugu bai testuak eta bai edizioaren alderdi grafikoak. Gure liburuak, batzuetan, irudiz hornituta daude.