Amayur Los últimos nabarros

Name: Amayur
Author: Miguel de Orreaga

Miguel de Orreaga

2008

Historialarien belaunaldi ezberdinek behin eta berriz ahanzturatik berreskuratu dute Amaiurko balentria, egun Nafarroako Erresumaren independentzia defendatu zutenen omenezko monolitoak irudikatzen duena. 1512 eta 1522 bitarteko gertakariak, Fernando Katolikoak bidalitako tropa gaztelauen partetik Nafarroako konkista ekarri zutenak, Baztango herrixka hau nafar erresistentziaren santutegia bihurtu zuten. Aipatu ditugun gertakariak interpretatzeko 1920ko hamarkadan piztu zen eztabaida publikoaren ondorio da Amayurren lehen argitalpena, Arturo Campionen hitzaurre sentikorra zeukana. Liburu hau, aparteko lan historiografiko batean, ordura arte argitaratutako guztia laburbiltzeko eta berreskuratzeko gai izan zen. Berrargitalpen honek testuaren garrantziari buruzko analisi berriak eman nahi izan dizkio irakurleari, jatorrizkoa errespetatuz. Horrez gain, dokumentu grafiko berriak eskura gai jarri nahi izan ditu, horien artean Amaiurko gazteluaren berreraikuntza, baita bibliografia zabal bat ere.

18,55 €

17,63 € Kluba

Kopurua

Erosi

Xehetasunak

Argitaletxea Txalaparta

Bilduma ORREAGA

Generoa Saiakera

Edizioa 3

ISBN 978-84-81365-20-7

Hizkuntza Gaztelania

Herrialdea Euskal Herria

Argitalpen data 2008 mai 5

Orri kopurua 348

Pisua 442gr

Informazio gehiago

Zure iritzia eman liburuaz

Iruzkinak 0 iruzkin

Egilea/k ezagutu

Miguel de Orreaga

1903 Iruñea (Nafarroa, Euskal Herria) - 1927 Tutera (Nafarroa, Euskal Herria)

Pedro de Navascués nació el 13 de noviembre de 1903 en Pamplona, y murió uno de los últimos días del año 1927 en Tudela. Su breve biografía se caracteriza por la dedicación y la pasión por la investigación histórica que, debido a su temprana muerte, dejó apenas comenzada. El seudónimo bajo el que escribe Amayur, Miguel de Orreaga, encierra el significado respetuoso hacia uno de los lugares más simbólicos de la cultura y la historia del país y esconde a un joven que, alumno del Seminario Pontificio de Salamanca y sin llegar a ser ordenado sacerdote, consagró su breve vida al estudio historiográfico. Arturo Campión, quien fuera su maestro y amigo, alabó su pasión y dedicación por la historia de su patria, y prologó esta obra desde la más sincera admiración.